Vali Ali Fuat Atik’in Veda Mesajı

Vali Ali Fuat Atik mesajında; “Ferdi Olmanın Onur ve Gururunu Her Daim En Büyük Şeref Nişanesi Kabul Ettiğim Büyük Türk Milleti ve Hizmet Etme Şerefine Nail Olduğum Değerli Denizlili Hemşehrilerim; İnsan için elbet her başlangıcın bir sonu vardır. Her son ise yeni ufukların başlangıcıdır. İnsan ancak bulunduğu mekân ve zamana bu gözle bakarsa sınırlar içerisinde sonsuzluğun sırrına erer. Üç yılı aşkın bir süredir ifa ettiğim Denizli Valiliği görevim yeni atama kararıyla tamamlanmış bulunmaktadır. Mütevazı bir memur ailesinin evladı olarak dünyaya gözlerini açan şahsım Anadolu'nun dört bir tarafında kaymakam olarak çalışırken de valilik vazifesi şahsıma tevdii edildiği günden itibaren de her başlangıcın bir sonu olacağının bilincindeydim. Ancak son görünenin yeni ufukların başlangıcı olduğunu unutmadan alicenap Türk Milletine hizmet etmek yegâne amacım oldu. Vazifemin ve tarihin omuzlarımıza yüklediği sorumlulukların bilinciyle; yeri geldiğinde ailemizden, yeri geldiğinde kendimizden fedakârlık etmeyi ibadet kabul ettik. Zamana, mekâna, makama değer vermeden istiklal ve istikbalini elde etmek için en çok ve en ağır bedelleri ödeyen Türk Milleti’ne hizmeti en büyük paye olarak gördük. Tarihimizden aldığımız ilham ile “İnsanı yaşat ki devlet yaşasın!” şiarından sapmadan gönüllere girmeyi en kutlu ülkü bildik. Gerek kadim ve güzel şehrimiz Denizli’de gerekse Anadolu’nun dört bir köşesinde ifa ettiğimiz vazifelerimizde, “Baki olan gök kubbede hoş bir sadâ” bırakmayı arzuladık. Aziz Türk Milleti’nin ve Yüce Türk Devleti’nin her bir ferdini sevmeyi bu kutlu yolun en temel ülküsü kabul ettik. Aziz milletimiz ahde vefalıdır ve irfan ile yoğrulmuştur, diyerek vefasının sevgi, güven ve cihanşümul kardeşlik olduğunu tecrübe ettik. Merhum Sezai Karakoç “Geceye yenilmeyen her insana ödül olarak bir sabah, bir gündüz ve bir güneş vardır” diyerek bizim yüzlerce satıra sığdıramayacağımız, kalemimizin ve kelamımızın ötesinde duygularımızı ebedileştirmiştir. Varlık gayemizi, kutlu ülkü ve sevdamızı merhum Abdürrahim Karakoç’un “Vardığın dergâhta post ol, büyürsün Gördüğün garibe dost ol, büyürsün Meclise devam et, el sürme mey`e Girdiğin sohbette mest ol, büyürsün.” dizelerinden daha anlaşılır kılacak söz bulamayacağımız muhakkaktır. Acizane ifade etmeye gayret ettiğim duygularımla gönülden bağlı olduğum güzel Denizli'mizden de ayrılma vakti geldi çattı. Bildiğimiz ve inandığımız üzere bâki olan devletimizdir. Asıl olan ise makama, mekâna, zamana bağlı olmaksızın devletimize ve milletimize olan sadakat ve muhabbetimizdir. Aydınlık yarınlara yürürken, karanlığa gölge olanlara eğilmeden ve başı dik bir duruşla bütün gücümüzle çalışmaya devam edeceğiz. Bilmenizi isterim ki her ne kadar Denizlili hemşehrilerimden ayrılsam da bu şehirle gönül bağım ebediyen sürecektir. Buradaki görevim bittiği için üzülmekten ziyade yaşadıklarım ve Denizli’de geçirdiğim her saniye için Yüce Allah’a şükrediyorum. Bunu sizlerden bir ayrılık olarak görmüyor; yeniden kavuşmalarımızın müjdesi kabul ediyorum. Bu ayrılığın sadece fiziki bir ayrılık olduğunu, gönüllü değil zaruri olduğunu ve sizlerden ayrılmanın benim için çok zor olduğunu bilmenizi isterim. Bunları söylerken Attila İlhan’ın “Ayrılık da sevdaya dâhil çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili” sözleri yüreğimde çalkalanıyor. Çünkü Denizli artık benim “sevgili memleketim”dir. Fani dünyada herhangi bir mekânda Denizli’nin adı zikredildiğinde, Denizlili bir hemşehrim ile bir araya geldiğimde bu kadim şehirdeki anılarım tazelenecektir. Her bir Denizlili hemşehrim, diğer vazife ifa ettiğim il ve ilçelerdeki hemşehrilerim gibi kendilerini seven ve ailesinden ayrı görmeyen bir dost kazandıklarından emin olabilirler. Bu duygu ve düşüncelerimle tüm kadirşinas Denizlililere arzı veda ederken, en kalbi dileklerimle sizlere selam, saygı ve muhabbetlerimi sunuyorum. Çalışmalarımızda ve Valilik görevim süresince, desteklerini bizlerden hiçbir şekilde esirgemeyen başta Denizlili hemşerilerime ve birlikte çalıştığım mesai arkadaşlarıma teşekkür ediyorum. Baki; selam, dua ve muhabbetlerimle… Eyvallah...