Öğret, kelime manası ile hayli anlaşılır bir kelime olmasına rağmen yine biz açıklık getirelim. Öğret, karşındaki kişi ya da kişilere aktarım yapmadır, bilgi verme, yol gösteriş gibi- gibi… Karşınızdaki hayvan dahi olsa ona bir şeyler katabilirsiniz… Men, kelimesi isminden de anlaşılacağı gibi men etme, mahrum bırakma, engelleme, yasaklama manasını taşır… Gelelim asıl mevzumuza önce öğret-Men’e sonra Öğretmene… Arasında ki fark ne diye sorduğunuzu hisseder gibiyim… Dün yaşadığım bir olayı sizlerle paylaşmak istiyorum. Henüz yirmi küsurlarda olduğunu tahmin ettiğim bir genç ile muhabbet etme fırsatı buldum.  Üniversite mezunu. Eğitim den ve öğretmenlerden bahsederken ilkokulda ki bir anısını anlattı ve 24 Kasım öğretmenler gününde Öğretmenine attığı mesajı gösterdi… ”Yıllardır yazamadığımı dökeceğim bugün öğretmenim. Sizi her gördüğümde beni neden sevmiyor? Diye düşündüm. Gerçi siz beni hatırlamazsınız bile ama ben kendimi hatırlatayım… Kitap parasını geç ödüyorum diye sınıfın ortasında senin baban cimri mi dediğiniz öğrenci, her seferinde alamadığımız o babet ayakkabı ve beyaz kilotlu çorabı yok diye en arkalara attığınız öğrenci. Beşinci sınıfta iken üçüncü olmama rağmen kürsüye benim yerime Merve’yi çıkarmıştınız. Takdir alarak eve ağlaya ağlaya giden öğrenciniz. Çok önemli değil tabi kürsüye çıkmak ama işte insanın zoruna gidiyor… Liseye başladıktan sonra hiç inmedim öğretmenim hep derece ile bitirdim okulu ve ben her derecemde sizi hatırladım” Öğretmenin cevabını merak ettiğim için onu da okudum, Öğretmeni unutmadım demiş ama öğrencinin kazandığı üniversiteyi dört yıl önce şaşkınlık içinde sormuş ve gencin öğretmenler gününde atmış olduğu mesajı görünce her ne kadar üzüldüm dese de yazmış olduğu cümlelerden şahsım pek onu hissedemedim buna rağmen yine de istemsiz bir şekilde “keşke kalbini kırmasa idin” dedim ama içimden başka bir ses bambaşka şeyler söyledi.. … Şu hayatta bir insanın başına gelebilecek en güzel şey ya iyi bir öğretmene denk gelmektir ya da iyi bir öğretmenle tanışmaktır. Öğrenim hayatımızın başlamış olduğu anasınıfı, kreş döneminden nefesimiz kesilene kadar insanoğlu öğrenmeye devam eder ve bu dönem arasında sözümü tekrar başlayayım; öğrenim hayatımız botunca rotamızı şekillendiren, ufuk dolu bir yola çıkmamızı sağlayan insanlar bizim ÖĞRETMENLERİMİZDİR ve Rabbim onlardan her iki cihanda da razı olsun İnşAllah… İlkokul öğrencisi idim, rahmetli ilköğretim öğretmenimize ilk öğretmenler günü hediyesi almak için babamın yanına gittiğim de “ne alacaksın?” Diye sormuş bende direk “çorap” diye cevap vermiştim… Bizim ev ile okul arası yürüme mesafesi tam 17 dakika sürüyordu, eskiden kışları biraz daha çetin tabi… Ayaklarımız okula gidinceye kadar ıslanır tam kuruyacağı vakit öğle yemek arası gelirdi… Babam sobanın başında biz ekmeğimizi yiyene kadar onları kurutup öyle gönderirdi, cebimizde kuru üzüm eksik olmazdı tabi. Öğretmenimin ayağı da üşüyordur diye düşünmüştüm ve bu olay tam beş sene sonra karşıma çıktı hala daha duygulanarak anımsarım… Bu olayı ne ben nede rahmetli Öğretmneim unutmamıştı. Çok şükür hayatım boyunca bir kere bile beni olumsuzluğa götürecek bir öğretmene denk gelmedim bilakis okul ile aramın tam kopacağı anda tutmuştu Nuray Hocam elimden… Ve belki de ömrümün sonuna kadar ufuk dolu bir yolculuğa çıkmama sebep olmuştu, Bayram Hocam verdiği bir kitapla… Tabi Edebiyatı, şiiri ve bakış açımı değiştiren Muhammet Hocam… Bunlar hep lise döneminde benim domino taşlarım oldu… İsimlerini zikredemediğim ama bana sürekli eklemeler yapan, benliğimi bulmamda elleri olan bütün öğretmenlerimin öğretmenler gününü kutlar, o mübarek ellerinden öperim… İYİ Kİ AMA İYİ Kİ VARSINIZ… ( Rahmetli olan Öğretmenlerimin mekânları cennet, yaşayanların ömrü uzun olsun AMİN… Varlığınız, ışığınız hep var olsun… )