Nasip öyle güzel bir şey ki… Kiminin kısmetine kelam düşer… Çok şükür nasibini kalbini ve kulağını kapatanlardan değiliz, dün derslerine ihtiyacımız var derken aslında büyükler kelamın etkisini dikkat çekmeye çalışıyorlardı…  Başucuma koydum bütün hayallerimi. Sarılabildiğim kadar sarılıyorum, gecenin bir yarısında. Beklediğim bir merhaba ile doğacak güneşimi selamlamak için gözlerimi pencereye dikiyor, o cümleyi bekliyorum. Nasibimde ki sözü arıyorum. Kimin nasıl, ne şekilde söyleyeceğini düşünmeden beni benliğime getirecek o büyülü cümleleri. Bazen önerilen kitaplardan, söylenen bir şiirden, bazen de yapılan bir duadan. Ara-sıra olsa da beni ayakta tutacak, teselli verecek “nasip” ile başlayan “hayırlısı” ile biten sözleri, hayatımda istiyorum. “İşte” dedirtecek bir kelimelikte olsa o sözü. Yazarak olsa bile ben, gecelerimi aydınlatmak istiyorum. Sabah ezanlarına kadar uyku tutmayan gözlerimi boş duvarlarda çizdiğim resimlerle değil, olması gerektiği gibi geçirmek istiyorum… Üniversite yıllarında bankada sıra beklerken yaşlı bir amca ile konuşmuştum, emekli Camii imamıydı. Belli bir konuşmadan sonra ayrılırken bana: “İnsan bal satar ama yüzü sirke satar, fakat adam sirke satar yüzü bal satar” demişti. Durduk yere bu cümleyi neden kullandığını düşünsem de anlam verememiştim. Sıra bana gelince amcayı Allah’a emanet edip yanından ayrıldım. Belli bir zamandan sonra, işim bitince merakıma yenilip sordum:  - “ Hayırdır hocam, o sözü neden kullandınız, bilmeden yanlış bir şey mi söyledim?” Bir iki saniye yüzüme baktıktan sonra: “ seninle konuşmayan seni bilemez, görünüşün seni yansıtmıyor” dedi. Hiçbir şekilde karşılık vermeden şaşkınlıkla beraber “Allah’a emanet olun, hayırlı günler” dileyip yanından ayrıldım. Anlaşılmayı beklemediğim için ve kim olursa olsun sınırımı koruduğum için öyle düşündüğünü düşünüp o anı olduğu gibi ajandama yazdım. Şimdi düşünüyorum da o zaman yıl 2011 idi şimdi ise 2022 söz eğer nasibin ise alınıyordu… Ve ben o zamanlardan beri sirke satsam da yüzümün bal satıcısı olmasını dikkat ediyordum… Ve yıllar önce Din Kültürü dersimizde Bayram Hoca’nın sormuş olduğu o can alıcı soru “bir bayanın süsü nedir?” saçma sapan cevaplardan sonra Öğretmenimiz kulağımıza küpe olan o sözü söyleyivermişti “ EDEBİ” …ve yıl 2009-2010… Dediğim gibi; Hayatımızda değerli yani sözünü kulak ardı etmeyeceğimiz, edemeyeceğimiz insanlar kısıtlıdır. Sözü kimden duyduğumdan çok ne duyduğuma bakan bir insan olarak, hayatın kelamlarda gizli olduğunu düşünüp kırmızıçizginin her zaman olması gerektiğini savunanlardanım. Şimdi aynı olmasa da beni dize getirecek o cümleyi ya da cümleleri arıyorum kimden nasıl, ne şekilde olduğunu bile düşünmeden. Çünkü biliyorum ki; bir kelime bir insanı hayatından ederken bir söz de aynı kişiyi hayata bağlayabilirdi işte, aylardır yüreğimde ki beni kendime getirecek kısacası nasibime düşecek o sözü ya da sözleri aradım… Yıl 2022 şimdilerde söylediğim şey “aramakla bulunmaz fakat bulanlarda arayanlardır ve Haldaşım, inandırdığın yolda beni yalnız bırakma”   Herkesin art arda sıraladığı cümleleri, değer verdiğimiz insanın sıralaması bile bizi kendimize getirmeyi yetiyordu, bunun farkındaydım. Kimseye ‘olmadı’ diyemediğim için günlerce beni benliğimden çalan olumsuzluğu, sadece selam verdiğim birinin “ … Benim gördüğüm kadarıyla sen istediğini başarabilecek güçtesin.” Ve “ … Azim her şeyi yener, sadece azimli ol, yeter. Hakkında hayırlı olanı Allah sana sevdirsin” cümleleri o günden sonra olumsuzluğu ve pes etmemem gerektiğini bana bir kez daha aşılamıştı. Bu cümlelerin belki de daha fazlasını herkes sıralayabilirdi ama tesiri ne kadar olurdu orası meçhul? Bir insan gelir binlerce söz söyler ama bir kişi gelir bir sözü ile kalbine dokunur. Bu hayat kelamlarda saklıydı ve ben hayatımın saklı olan hazinesini aramaya devam ediyorum… Kelam Nasibinizin ardına düşmeniz umudu ile Kelamsız, sevgisiz kalmayın…