Bu aralar tuhaf bir hal var üzerimde aklım başımdan gitmiş de beni bir yerlere sürüklemek istercesine ama yol, iz bilmeden nereye, ne kadar gidebilir ki insan ? Aklıma kılavuzu karga olanın burnu p***ktan kurtulmaz" mış sözü geldi, öyle ya ! Hangi bülbülün çöplüğe götürdüğünü gördünüz. " yol levhası, hayati" konusu bir aydır aklımda idi sözler anca yüreğimde demlenip bu hâl alabildi... Rahmetli Dedem sürekli " Rabbim iyi insanlara çattırsın" diye dua eder ve arkasından " tekerine taş değmesin" diye eklerdi. Babam, "yalan dediğin yakandan çıkmasa paçandan akar, dayak yiyeceğini bilsen de yalan söyleme" derdi... Allah'ım!!! Sözlerin güzelliğine... Yolu, yordamı öğreten tabiri caiz ise hayatımız da yol levhası olan ve sözlerden nasibini almış biri nasıl olurda çöplüğe düşer? Tabi ki Zaaflar...  Zaaf, dediğimiz şey hepinizin de bildiği üzere birşeye dayanamama durumu... Kimin para, pula mala, şöhrete, kiminin kadınlara erkeklere, kiminin ise işine... Yol ise hepimizin kat etmesi gereken mesafe... Zaafı olan biri ne kadar yürüyebilir o yolda ... Pardon, yanlış soru. Doğrusu, zaafı olan birinin yürüdüğü yol mudur, yol ise nereye götürür? Düşünün!  Peki! Onca yol yürüdük ikibin ondan bu yana gurbet çemberlerinden geçen şahsım da dahil olmak üzere onca yol, onca yol levhası gördük... Hiç düşündük mü yol levhası olmamış olsaydı, ne olurdu? Hadi bakalım bunu da düşünelim. Hepinizin kaza, bela, ölüm diye bir sürü şeylere sebep olacağını dediğinizi işitir gibiyim... Haklısınız, siz bunu düşünürken bende olaya başka bir pencere açayım. Bir çocuğu, ailesi, öğretmenleri, çevresi ona doğru yol göstermez ise, ulaşmak istediği hedefleri yol levhası olmadan nasıl gidebilir, nereye kadar gidebilir? Bunca ipe sapa gelmez olaylar bizim, hepimizin iyi bir yol levhası olmadığımız için geldi desem pek yabana atılacak bir söz olmasa gerek, dimi?  Yaşlanıyoruz be! Ağa. Aynada baktığımız yüz bile tanıdık gelmiyor bize ... Hangi yollardan nasıl geçtik, taaa buralara kadar nasıl geldik hatırlamıyoruz bile... Çolumuz, çocuğumuz, dağ gibi arkamızda duran babamız, yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez deyip omuz omuza verdiğimiz dostlarımız...  Nerede Ağa sen gördüm mü? Dünya kadar malı sırtlandık gidiyoruz, kalp dediğini aşılmaz bir duvar yaptık... Biz bizi ne kadar seven varsa hepsini kırdık geçirdik... Yürünesi yollar vardı, yürümedik... Biz kolay olan yolu tuttuk... Onca yol levhası varken... Ağa be! Melamet hırkası duvarda... İstifa mektubu bak masa başında ... İstifa kimden, nasıl ola? Candan geçip canana vara... Erenler bilir, kimin yaşayıp kimin öldüğünü... Ölenler... Ölüp gelenler... Oysa ölmeye de olmaya da diriler gelmez mi? Gelir dimi Ağa ? İnsan döne döne yola yoldaş olmaya gelir..."  Evet, insan döne döne döne yola gelir ama ne zaman, nasıl olur bilinmez ama şu bir gerçek ki yol levhası gerekir... Yol levhası dediğin hayatidir... Hayati dediğin; yol üstünde..Bizim gibi kendini bilmeyen garipler "gel" derler diye yol ağzında beklemekte... Oysa benliğimiz hiçlik içinde. Evet, yol dediğin yürünür vaziyette ise yürünülür aksi hâlde çöplüğe götürür...O yüzden kimlerle oturup kalktığınızı, kimin sofrasına diz çöktüğünüzü, kimin kitabını okuyup bilgi sahibi olduğunuzu dikkat edin...  Şimdilik keskin bir nokta ile anlaşılmayı umut ederek bu haftalık sizlere veda edeceğim ama haftaya ölüm hak vaki olmazsa yol levhası, hayati konusunu bambaşka boyutu ile ele alıp; " yol levhası gerekir... Yol levhası dediğin hayatidir... Hayati dediğin; yol üstünde" cümlesini demlemeye bırakıp sizlere buyur edeceğim... Sizde o zamana kadar hangi yoldan, kimin levhası ile gidiyorsunuz düşünün bakalım ama unutmayın HER YOL YÜRÜNÜR DİYEN İNSANDAN KORKUN... * Yol levham; "daha dün karşımdaydın" deme!Gözlerine baktığım her seferde, hasreti demledim yüreğimde... O yüzden satır satırsın benliğimde... Benliğim, "hiç-lik" içinde yol levhasının izinde...*