Öğrendiğim çok açık ve netti artık...  Ne derler ; “ bir baba yüz evlada bakarda yüz evlat bir babaya bakamaz” artık bunu o kadar çok şahit olmaya başladım ki... Düşünsenize kendi evinin önündeki cenazeye sahip çıkmayan evladı... Yahu mübarek. Sen kendi evindeki cenazeyi kaldıramazken cenazeye gitmekte neyin nesi...   Küçük bir köyde 80 yaşlarında kapı önünde oturan teyzenin yanına soluklanmak için oturdum. Muhabbet muhabbeti açınca teyze öylesine bir laf etti ki kalakaldım” evlat var kızım evinin önündeki cenazeyi bırakıp karşı köye cenaze kaldırmaya gidiyor. Sen söyle kızım ben ne yapayım. Ben elimde telefon cenazenin başında bekledim, ağlaya-ağlaya elin insanı geldi de benim evladım dediğim insan gelmedi... “   Yutkundum... Kursağıma dizilmişti bütün cümleler söyleyecek yapacak bir şey bulamadım. Anlıkta olsa ektiğini mi biçiyorsun diye düşünsem de insan olan ne olursa olsun bu şekilde muamele görmemeliydi... Bir neyse cümlesini de heybeme koyup yol aldım... Ne gündü ama...   Bütün duyduklarımı, gördüklerimi ve yaşadıklarımı izleri içinde sosyal paylaşım sitesin de değerli bir hocamın paylaşımını okudum...  “ MUSTAFA UDÜL  AĞABEYİM FANİ DÜNYADAN BAKİ OLANA SEFER KILDI"   1980-1981 Öğretim yılında Kayseri'de öğrenciyken ŞERİFE ANNEMİN VE SALİM BABAMIN( ki Allah Onlara Rahmet Etsin ) evlerinde bir yıl misafir kalma gibi bir nasibin sahibi olan ben, bu evin bütün fertlerini öz yakınım gibi çok sevdim, çok seviyorum ve daim onları hayırla yâd ediyorum. İşte bu güzel ailenin oğlu ağabeyim MUSTAFA UDÜL 02/04/2017 PAZAR günü vefat etmiştir. Ölüm ne denir? ALLAH RAHMET EYLESİN. Eceli gelip Dünya yolculuğu biten bu güzel insan için ve Şerife Annem ve Salim Babam için Mehmet ve Hüseyin Udül Ağabeylerim için dostlarımdan Fatiha/dua talep ediyorum.   ECEL ALDI YER GİZLEDİ FANİ DÜNYA KİME KALDI GELİMLİ GİDİMLİ DÜNYA AHİR SONU ÖLÜMLÜ DÜNYA.   Ölüm büyük şey. ALLAH ibret alanlardan eylesin”  ... ( amin )   Şimdi şapkamı önüme koyup düşünüyorum biri evlat kendi cenazesine sahip çıkmıyor sahip çıkmadığı yetmediği gibi geride kalan “ana” dedikleri kadını da ölümü terk ediyor, bir diğeri de öğrenci iken misafir kaldığı bir evdeki insanların ölümünde ki htiğini yazıyor...   Ne diyeyim, ne denilir ki insan insan olalı böylesine aşağılık bir duygunun esiri olmamıştı diyeceğim ama daha ışığı yanan, dumanı tüten ocakların içinde neler kaynıyor kim bilir...   Rabbim  güzel bakıp güzel düşünmeyi nasip etsin...