Yar’ in tesbihini dua diye çekerim...  Sabah namazına kaldıramayan yâri ben neylerim... Allanmış, pullanmış sözler hakikat içerir değil 'Seviyorum' diye naralar atan yâri ben neyleyim... Muhabbet gönül ehlinde, yollar birlenir değil. Gönüller bir diye sevinir, sözü bala katan er kim bakılır... Sabah ezanları Allah’u Ekber diyende açılan gözler değil  Kalpler diye umarım. Yar da dost da Allah kelamını bilen er meydanında aranır… Aslolan budur, yolu yordamı nasıldır bilinir ötesi şana, şöhrete, zevke karışıp belki de seni bitirir… Günler öncesinden yazmış olduğum birkaç satırın yaşam ile ne kadar örtüştüğünü kadın uzaklara dala dala anlatmaya başladı. Hikâye bu ya olmuş veyahut olması mümkün… … Kadın çayını eline alıp oturduğu yere yaslandı, bir sigara rica etti ve ekledi; - Sigarayı bırakmıştım aslında ama düşüncelerimden çok duygularımı zehirlemek için içeceğim… Bir iki öksürükle kendini zorlayan kadın uzaklardan toplayıp geldiği cümleleri dudaklarından dökmeye başladı... Gözlerini daldığı noktadan alamıyor, onlarca insanın geçtiği kaldırımda oynatıyordu geçmişini film şeridi gibi… " İnsanın gönlünde bir sevdiği olur... Ama ‘sevdiğim’ demeye dili varmaz. Hayatında yoktur aslında ama onu düşünmeden de edemez... Sevdiğine emin olursun ama ne anlatmaya ne söylemeye cesaret edemezsin ya öyle bir şey...' Hayatımda' diyemezsin çünkü hayatın da olmadığını bilirsin en azından bunu hissedersin... Çünkü biri ile evlenmiş olsan 'mutluluklar ' diler ama dönüp kendine sorar isen kendi kendime gelin güvey olur ve ‘ömrümün sonuna kadar seveceğim’ diye kendi kendine söz verirsin... Her şey aslında daha kötüye gider. İnsan zamanla sevilmediğini hatta sevilmeyeceğini anladıkça ve yapılan söylenen hatta ve hatta yazılanlar boşa gittiğini hissettikçe daha çok yanar canı ama yapacak da bir şey yoktur bütün olumsuzlukları ' seviyorum' cümlesi ile bertaraf edersin... Sonra bir şeyler olur... Konuşmaya, yazmaya ve içindeki bütün yarım kalmışlığı anlatırsın ve dönüp baktığında hiç bir şeyin değişmediğini ya da değişmeyeceğini anlarsın ve canın o zaman daha çok yanar... Bütün yanılgılarını bir bavula toplar veda bile etmeden gitmek istersin ama ‘son kez’ deyip yine dayanamazsın... Onu görmeden, onu duymadan geçecek zamanlara tahammül edemezken, gitmen gerektiğini fark edersin… Velhasıl kızım. Sevmek iyi güzelde karşılık beklemek var ya o yoruyor insanı o geçiriyor kendinden... Senin ettiğin bin tane kelama bir kelam edilmez, nerede, ne yapıyor cümleleri sadece senin için önemlidir... Haaa!! Hakkını yeme elbette değer veriyordur ‘değer vermemiş olsam’ diye başlayan bin tane cümle sıralanır ama hiç biri senin duygularının yanından geçmez... Senin sevginin zekâtı bile etmez onun verdiği karşılık…  Aslına bakarsan hata sende değil hata olmadık zamanda olmadık insana kapılan yürekte. Ve karşılık bekleyen duyguların... Yapacak bir şey yoktur zaten Mevlana ne demiş... " Aşk, ayaklarının altındaki nasıra benzer ya söküp atacaksın yâda canını acıta acıta yürüyeceksin... " Bunun üzerine söz söylenmez kızım deyip elindeki sigarayı söndürdü, kadın... Duygularının fırtınasına kapılmış şekilde ayağa kalkan kadın; ‘sevmek’ deyip gözden kayboldu… Biraz önce daldığı o boşluğa bıraktı kendini… Tek bir kelime edemediğim, etsem de kifayetsiz kalacağını bildiğim duyguların karşısında içimden sadece NE KADAR ÇOK SEVDİĞİMİZ DEĞİL NE KADAR GÜZEL SEVEBİLİYORUZ BU ÖNEMLİ.. Kırmamak, dökmemek lazım canlar ve  Sabah namazına kaldıramayan yâri ben neylerim... Allanmış, pullanmış sözler hakikat içerir değil 'Seviyorum' diye naralar atan yâri ben neyleyim... Muhabbet gönül ehlinde, yollar birlenir değil.